|
Links: Portret van Marianne uit ca.
1849. (Bron: Mariannaoranska.eu) en rechts: portret van Johannes van Rossum, 1852
van Johan Philip Koelman. (Bron: Hadrianus.it). |
|
Prinses Marianne trok zich terug
op het "Rusthof", een landgoed in Voorburg bij Den Haag en woonde er met
Johannes van Rossum. Sommigen hebben beweerd dat zij met hem een geheim (katholiek?)
huwelijk zou hebben aangegaan. Dit is echter onjuist. Van Rossum was op 17 mei 1837
getrouwd met Wilhelmina Keyzer (1816-1861). (Bron: Nationaal Biografisch Woordenboek)
Deze relatie veroorzaakte een groot maatschappelijke schandaal, maar het maakte de
scheiding van Albrecht (voorheen geweigerd) mogelijk, vooral toen bleek dat Marianne
was zwanger was van Van Rossum. (Bron: een Dame in Nederland).
Zowel koning Willem I als de leden van het Hof van Pruisen ondernamen voortdurend
pogingen om de twee echtgenoten te verzoenen. Alle pogingen hiertoe bleven zonder
resultaat; met het gevolg dat tussen prins Albrecht en prinses Marianne een feitelijke
scheiding tot stand kwam.
28 maart 1849 volgde de echtscheiding, ondanks het verzet van zowel het Nederlandse
als het Duitse Hof. (Bron: Nieuw Biografisch Woordenboek)
De "Pruisische relatie" met het Oranje huis werd erdoor ernstig verstoord
en schandalen rond prinses Marianne bleven niet verborgen voor het publiek.
De Nederlandse roddelbladen schreven regelmatig over haar bijzondere levensstijl.
(Bron: Een Dame uit Nederland) |
|
Huize Rusthof (Coll. Duijvesteincollectie,
Leidschendam-Voorburg) |
|
Toen Marianne na enige maanden verblijf
op Rusthof, zwanger werd, besloot zij het kind dat zij verwachtte, zelf op te voeden
en het niet toe te vertrouwen aan een burgergezin. (Zij is het enige vrouwelijke
lid van de Oranje dynastie waarvan een buitenechtelijk kind bekend is. Ze is ook
een van de zeer weinige adellijke dames in de geschiedenis die haar buitenechtelijk
kind na de geboorte niet afstond.). (Bron: een Dame uit Nederland)
Naar aanleiding van deze echtscheiding werd Marianne uit Pruisen verbannen. Het contact
met haar kinderen werd haar ontzegd. Ze mocht niet langer dan 24 uur in Pruisen verblijven.
Ze wist echter niet van opgeven want ze was een heel trotse en onafhankelijke
vrouw. Ook haar oom Willem II en Anna Paulowna wezen haar openlijk af. Wel bezocht
ze haar broer Frederik en Louise - de zuster van haar gescheiden man! - op Huis de
Paauw in Wassenaar. Niettemin waren er geruchten dat prins Frederik de wettige vrouw
van Van Rossum een pensioen betaalde om haar van een scheiding te weerhouden. Geheel
onderbelicht in de literatuur is dat Mariannes neef Willem (de latere Duitse keizer),
vanaf 1858 regent voor Frederik Willem, wel degelijk verzoening met haar nastreefde.
Marianne antwoordde hem op 30 december 1859 tamelijk tactloos dat zij geen prijs
stelde op zijn aanbod weer tot de Pruisische koninklijke familie gerekend te worden.
Zij wilde - na alle doorstane vernederingen - niet weer onder de familieregels (Hausgesetz)
van de Hohenzollerns vallen. Zij was immers als een vreemde behandeld en had nu tien
jaar 'als eine freie Niederländische Frau' gehandeld. (Bron: Historici.nl) |
|
Bronnen: |
Wilhelmina Frederica Louisa Charlotte
Mariann op Wikipedia |
Wilhelmina Frederica Louisa Charlotte
Mariannel op Historici.nl |
Een dame uit Nederland |
Nationaal Biografisch
Woordenboek |
Hessische Biografie: Prinzessin Marianne
von Nassau-Oranien, Prinzessin der Niederlande |
Portret van Marianne |
Portret
van Johannes van Rossum |
Huize Rusthof |