Links: Portret van Marianne uit ca. 1849. (Bron: Mariannaoranska.eu) en rechts: portret van Johannes van Rossum, 1852 van Johan Philip Koelman. (Bron: Hadrianus.it).
 
Prinses Marianne trok zich terug op het "Rusthof", een landgoed in Voorburg bij Den Haag en woonde er met Johannes van Rossum. Sommigen hebben beweerd dat zij met hem een geheim (katholiek?) huwelijk zou hebben aangegaan. Dit is echter onjuist. Van Rossum was op 17 mei 1837 getrouwd met Wilhelmina Keyzer (1816-1861). (Bron: Nationaal Biografisch Woordenboek)
Deze relatie veroorzaakte een groot maatschappelijke schandaal, maar het maakte de scheiding van Albrecht (voorheen geweigerd) mogelijk, vooral toen bleek dat Marianne was zwanger was van Van Rossum. (Bron: een Dame in Nederland).
Zowel koning Willem I als de leden van het Hof van Pruisen ondernamen voortdurend pogingen om de twee echtgenoten te verzoenen. Alle pogingen hiertoe bleven zonder resultaat; met het gevolg dat tussen prins Albrecht en prinses Marianne een feitelijke scheiding tot stand kwam.
28 maart 1849 volgde de echtscheiding, ondanks het verzet van zowel het Nederlandse als het Duitse Hof. (Bron: Nieuw Biografisch Woordenboek)
De "Pruisische relatie" met het Oranje huis werd erdoor ernstig verstoord en  schandalen rond prinses Marianne bleven niet verborgen voor het publiek.
De Nederlandse roddelbladen schreven regelmatig over haar bijzondere levensstijl. (Bron: Een Dame uit Nederland)
Huize Rusthof (Coll. Duijvesteincollectie, Leidschendam-Voorburg)
 
Toen Marianne na enige maanden verblijf op Rusthof, zwanger werd, besloot zij het kind dat zij verwachtte, zelf op te voeden en het niet toe te vertrouwen aan een burgergezin. (Zij is het enige vrouwelijke lid van de Oranje dynastie waarvan een buitenechtelijk kind bekend is. Ze is ook een van de zeer weinige adellijke dames in de geschiedenis die haar buitenechtelijk kind na de geboorte niet afstond.). (Bron: een Dame uit Nederland)

Naar aanleiding van deze echtscheiding werd Marianne uit Pruisen verbannen. Het contact met haar kinderen werd haar ontzegd. Ze mocht niet langer dan 24 uur in Pruisen verblijven. Ze wist echter niet van opgeven want ze was een heel trotse en onafhankelijke vrouw. Ook haar oom Willem II en Anna Paulowna wezen haar openlijk af. Wel bezocht ze haar broer Frederik en Louise - de zuster van haar gescheiden man! - op Huis de Paauw in Wassenaar. Niettemin waren er geruchten dat prins Frederik de wettige vrouw van Van Rossum een pensioen betaalde om haar van een scheiding te weerhouden. Geheel onderbelicht in de literatuur is dat Mariannes neef Willem (de latere Duitse keizer), vanaf 1858 regent voor Frederik Willem, wel degelijk verzoening met haar nastreefde. Marianne antwoordde hem op 30 december 1859 tamelijk tactloos dat zij geen prijs stelde op zijn aanbod weer tot de Pruisische koninklijke familie gerekend te worden. Zij wilde - na alle doorstane vernederingen - niet weer onder de familieregels (Hausgesetz) van de Hohenzollerns vallen. Zij was immers als een vreemde behandeld en had nu tien jaar 'als eine freie Niederländische Frau' gehandeld. (Bron: Historici.nl)
Bronnen:
Wilhelmina Frederica Louisa Charlotte Mariann op Wikipedia
Wilhelmina Frederica Louisa Charlotte Mariannel op Historici.nl
Een dame uit Nederland
Nationaal Biografisch Woordenboek
Hessische Biografie: Prinzessin Marianne von Nassau-Oranien, Prinzessin der Niederlande
Portret van Marianne
Portret van Johannes van Rossum
Huize Rusthof