Een halve mijl van Worcester werd Charles
overvallen door schaamte vanwege zijn vlucht, en terwijl hij aan de teugels trok,
stelde hij de Schotse ruiters voor om nog een keer aan te vallen, omdat ze beter
eervol op het veld van eer konden sterven. Buckingham en Wilmot overtuigden hem snel
dat hij de vluchtende Schotten niet zover kon krijgen om de zegenvierende vijand
tegen te treden. Met een kleine groep Engelse vrienden ging hij noordwaarts.
Weinig Schotten bereikten hun thuisland. Buckingham werd geholpen en vermomd door
landarbeiders en bereikte na veel avonturen veilig het continent. Ook enkele bedienden
van de koning werden geholpen om te vluchten naar London of Holland. Veel soldaten
werden gevangen genomen of vermoord door boeren en enkelen zwierven door het land
en stierven van de honger. (Bron tekst: Online Book, The King in Exile).
Charles II begon aan een tocht van 615 mijl ofwel 990 km via een route die heden
ten dagen door wandelaars wordt gebruikt als lange-afstand voetpad.
(Bron afbeelding: Beaminsterramblers.files.wordpress.com) |