The Battle of Worcester, 3 September 1651 door Thomas Woodward (1801-1852) (Bron: BBC.co.uk) Eind mei 1651 was er een leger van 20 000 man en 22 juni was de zege van de Koning compleet toen de Klassewet werd ingetrokken. Iedereen, Covenanter, Engager, en Cavalier was weer gelijk en de Malignants tekenden een verbond om de religie te verdedigen en geen wraak te zoeken voor het verleden. De natie was weer verenigd onder de koninklijke standaard en de macht van Argyle was voor altijd omver geworpen. Na een ernstige ziekte pakte Cromwell de wapens weer op. Zijn leger bestond uit veteranen die in de aanval wilden gaan, terwijl het leger van Leslie bestond uit ongedisciplineerde en onervaren recruiten en niet goed uitgerust was het liefst wilden verdedigen. Omdat Cromwell naar het noorden doorstootte, lag de grens naar Engeland open. Charles kon zich terugtrekken in de bergen of in de aanval gaan richting Engeland. In augustus trok hij met zijn leger over de grens met een leger, dat was uitgedund door deserties tot minder dan de helft. Hij trok op naar Carlisle met 9000 man te voet, 4000 man te paard en 16 leather guns. en daarna naar Rokeby, waar hij tot Koning werd uitgeroepen. 22 augustus 1650 werd Charles met enthousiasme begroet in Worcester. Aangemoedigd door de vriendelijke ontvangst gaf Charles toe aan de smeekbeden van zijn vermoeide soldaten en hield halt in de getrouwe stad. Het leger was na een mars van 23 dagen volledig uitgeput en had absoluut rust en verfrissing nodig. Het was nu ook niet mogelijk om vóór Cromwell London te bereiken, want die stond met zijn leger al tussen de Schotten en de hoofdstad.   Bronnen: Charles II van Engeland op Wikipedia The Battle of Worcester Boek The King in Exile. pdf (93 Mb)