Andreas 'Andries' Schelfhout (1787-1870) De stranding van een schip te Scheveningen bij stormachtig weer, 1837. (Coll. Amsterdam Museum, Amsterdam). Op de voorgrond de vuurtoren, die in 1807 tot 23 meter was verhoogd. Op last van de Marine was boven op de vuurbaak een grote 'lamptaren' geplaatst, waarin een lamp werd gevoed met olie. Het kolenvuur had afgedaan en was vervangen door olielicht. Rechts op de achtergrond het dorp Scheveningen met de 'Oude Kerk'. Links op de achtergrond het Heerenlogement.   Andreas Schelfhout (1787-1870) was een Nederlands landschapsschilder, etser en lithograaf. Schelfhout was de zoon van de Gentse lijstenmaker en vergulder, Jean-Baptiste Schelfaut, die zich in 1788 in Den Haag vestigde. Hij begon als medewerker van zijn vader bij het maken en vergulden van lijsten tot zijn vierentwintigste. Hij was ook gevelschilder, maar maakte ook schilderijen in zijn vrije tijd. In 1811 maakte Schelfhout zijn debuut in een tentoonstelling met drie kleine werken. Deze landschappen trokken de belangstelling van het publiek. Zijn ouders begrepen dat hij potentieel bezat en stuurden hem voor verdere opleiding naar Joannes Breckenheijmer, die toneeldecorateur bij de Haagse Schouwburg was. Hij leerde er niet alleen de technische aspecten van het vak, zoals perspectief en verfbereiding, maar ook hoe hij landschappen of stadsscenes moest schilderen. Hij maakte studies van de grote meesters uit de 17de eeuw en begon te schilderen in de open lucht (hij was hierin een voorloper van de School van Barbizon). (Bron: Simonis&Buunk, Ede)   Bronnen: Andreas Andries Schelfhout op Wikipedia De stranding van een schip te Scheveningen